Alles Klar?

Auteur: Thorsten Gimmler
Uitgegeven door Piatnik, 1998
Een vernuftig kaartspel voor 2 tot 5 spelers (vanaf 10 jaar) die er hun hoofd goed kunnen bijhouden.

Het wordt pas moeilijk als je niet alleen op de 'gewone' arabische cijfers moet letten, maar ook nog oog moet hebben voor de romeinse getalwaarden op elke kaart… Wie behoudt een goed overzicht en kan het hoofd koel houden?

Doel van het spel:

Wie op het einde de meeste kaarten heeft verzameld, wint.

Materiaal:

77 speelkaarten (7 sets van 11 kaarten)
5 rangordekaarten

De speelkaarten:

Op elke kaart staat een groot arabisch cijfer (van 1 tot 11) afgedrukt. Meestal staat daaronder een klein romeins cijfer afgebeeld variërend tussen I en V:
- vijf kaartensets hebben zowel arabische als romeinse cijferwaarden
- één set bevat enkel kaarten met arabische cijfers
- één set bestaat uit kaarten die elk een arabisch en twee romeinse cijfers bevatten.
De arabische cijfers geven de 'grootte' aan van de kaart. De romeinse cijfers geven aan welke 'waarde' een slag niet mag halen.
De kaartkleuren hebben in dit spel geen betekenis. Alle kleuren zijn gelijkwaardig.

Voorbereiding:

De vijf rangordekaarten worden open naast elkaar in het midden van de tafel gelegd.
De andere kaarten worden goed dooreen geschud. Elke speler krijgt 4 handkaarten. De overblijvende kaarten vormen een verdekte stapel naast de openliggende kaartenrij.

Spelverloop:

De speler links van de gever legt een willekeurige eigen handkaart open voor zich neer op tafel. Daarna trekt hij een nieuwe kaart van de stapel.
De andere spelers volgen nu in wijzerzin. Dit gaat zo door tot iemand de slag behaalt. Het zal meermaals voorkomen dat verschillende spelers meer dan één keer aan de beurt zullen komen voor dezelfde slag!
De kaarten moeten steeds zodanig uitgespeeld worden, dat steeds alle gespeelde kaarten volledig zichtbaar openliggen voor de speler die ze heeft uitgespeeld.
Het romeinse cijfer geeft telkens aan welke kaart de slag niet kan behalen. Om dit te verduidelijken wordt na elke slag - indien nodig - een rangordekaart omgedraaid. Een voorbeeld zal dit verduidelijken:
Werd door iemand een kaart gespeeld waarbij onder het arabische cijfer een romeinse II voorkomt, dan wil dit zeggen dat de slag niet kan gaan naar de kaart met de tweede-hoogste waarde. Om het overzicht te behouden, wordt nu de rangordekaart met romeins cijfer II omgedraaid.
Verschillende kaarten vermelden geen romeins cijfer. Hierdoor moet ook geen rangordekaart omgedraaid worden. Speelt iemand een kaart met twee romeinse cijfers uit, dan moet deze speler onmiddellijk kiezen welk cijfer geldig is. Aansluitend moet hij dan ook de overeenkomstige rangordekaart omdraaien.
In een beurt kan steeds elke mogelijke kaart uitgespeeld worden. Let wel op volgende twee opmerkingen:
Speelt iemand een kaart uit met een arabische getalwaarde die reeds open op tafel ligt, dan moet de reeds openliggende kaart omgedraaid worden. Elke arabische getalwaarde kan nl. slechts één keer op tafel voorkomen. De laatst uitgespeeld kaart vervangt daarbij steeds de eerder uitgespeelde kaart met dezelfde waarde.
Kaarten met gelijke romeinse cijfers mogen onbeperkt gespeeld worden. Is de overeenkomstige rangordekaart nl. reeds omgedraaid, dan heeft het uitspelen van die kaart daarop geen invloed meer. (Enkel de arabische getalwaarde is nu nog van betekenis.)
Door het uitspelen van kaarten en omdraaien van rangordekaarten wordt de kaartkeuze om de slag alsnog te behalen steeds moeilijker. Er wordt steeds doorgespeeld totdat nog slechts één rangordekaart open op tafel ligt. (Er moeten hiervoor dus vier kaarten met elk een verschillende romeins cijfer uitgespeeld zijn.) Daarna wordt nagekeken wie de slag behaalt. De slag gaat naar de speler bij wie de kaart ligt met de passende rang. Daarbij wordt gekeken naar de arabische cijfers. Opnieuw een voorbeeld:
Alleen de rangordekaart met waarde IV ligt nog open op tafel. De slag gaat dus naar de speler met de vierde-hoogste kaartwaarde. Speler A heeft een 1 en een 7 voor zich liggen. Bij speler B ligt een 8 en een 11. Speler C heeft alleen een 5 uitgespeeld. De rangorde is: 11, 8, 7, 5 en 1. De slag gaat naar de speler met de 5, in dit voorbeeld is dit speler C.
Hierna worden de vijf rangordekaarten terug open gelegd. De winnaar van de slag speelt dan de eerste kaart uit van de volgende ronde.

Speleinde:

Zodra de neemstapel is opgebruikt start de eindfase. Daarin wordt nog zo goed als mogelijk voor de laatste slag verder gespeeld.
Elke speler telt tenslotte zijn verzamelde kaarten. Elke 'veroverde' kaart telt voor 1 punt. De speler met de meeste punten (= kaarten), wint.

Uitzonderingsgeval: een 'blinde slag'

Het kan voorkomen dat na het omdraaien van de vierde rangordekaart de slag nog niet kan toegekend worden omdat er onvoldoende kaarten werden uitgespeeld. Voorbeeld: Er werden reeds vier kaarten uitgespeeld waardoor nog alleen de rangordekaart met romeins cijfer V openligt. De slag gaat dus naar de vijfde-hoogste kaart. Er moet dus nog verder gespeeld worden totdat iemand een passende lagere kaart uitspeelt.
Bij dit verder uitspelen van kaarten kan het voorkomen dat ook rangordekaart V moet omgedraaid worden. Hierdoor komt het tot een zogenaamde 'blinde slag'. Alle uitgespeelde kaarten worden opgeruimd en uit het spel genomen.
De nieuwe startspeler is de speler die de blinde slag heeft veroorzaakt.